Kendi değerini bilmeyi öğrendikçe, kendimize ya da başkalarına dikenlerimizi çıkarmak yerine, olanı olduğu gibi kabul edip, kendimizi sevgiyle kucaklayabiliriz.
Değişim önce kendinde başlar, her ne oluyorsa olsun, önce neden bunu yaşadığının farkındalığı ile öfkelenmeden yargılamalara girmeden önce kendine aramalısın cevabı.
Kendini sevmeyi öğrendikçe, kendi merkezinde olup kendi değerini bildikçe dışardaki sesler canını acıtmayacaktır. Hatta bu sesler duyulmaz olacaktır. Çünkü kendini değersiz görme frekansından çıktığında, kendin gerçekten değersizlik duygusundan arınmış olduğun için etrafındaki kimse sana aynalama yapmayacaktır.
Ve sen kendini sevdikçe kalbinde güller yeniden açılır, etrafa gül kokuları yayılır…
“Gül, o güzel kokuyu, dikenle hoş geçinmekle kazandı.” Mevlana Celaleddin Rumi
