Günlerdir benimle yol alan, bana yoldaş olan, bana şifasını akıtan gülüm… Günlerdir ona nasıl bu kadar özenle baktığımı soruyorlar. Diyorum ki, sen kalbine özen göstermez misin? Kalbini sevip, beslemez misin? Gül, koşulsuz sevginin sembolü, Gül, kendine olan sevgi, Gül, kalbinin kendisi, Gül, bedenine akan şifa, Gül, içindeki güzelliğin dışarı yansıması, Gül, hisler ve duyguların temsilcisi, Sen ne kadar kendini seversen, Bakıp, beslediğin güller de o kadar canlı kalır. Sen ne kadar kalbini açarsan, kalbin de bir gül gibi açılır. Her şeyin olduğu gibi bir gülün de ömrü var, ancak o zamana kadar sen onu ne kadar canlı tutuyorsun? Gülünü hemen solduruyor musun? Yoksa güle sevgiyle bakarak, yaprak yaprak açarak bir güneş gibi parlamasını sağlıyor musun? Gülün sana yol arkadaşı olmaya devam ediyor mu? Gülüne bak ve kalbin ne söylüyor dinle.
Rahmin katman katman açan bir gül gibi, Sen kullandıkça canlanan, senden yeniyi doğuran bir gül gibi, İçinde tuttuklarını bırakma zamanı… Sen ne zaman vazgeçtin kendi bedeninden? Tabular, örfler, adetler, gelenekler mi seni kendi rahminden uzaklaştırdı? Ya da dokunmasını istemediğin başka bir el mi? Belki de geçmiş hayatlarının izleri, belki atalarından gelen izler… Cinselliğini özgürce yaşayamayan sen, Kendini mi kuruttun yıllarca? Rahminden akan sular kurudukça kalbini mi kapattın sevgiye? Şimdi bunları fark et ve kendi rahmini yeniden bir gül gibi doğur içinden. Sen bedeninle bir oldukça, özgürce hazzı yaşadıkça içindeki sular canlanacak yeniden. Dokun kendine, kendine dokunmanın hazzını yaşa bedeninde. Rahman ve rahimin tek beden olma hazzını yaşa yeniden ve bırak içindeki sular dans etsin coşkuyla… Rahmin yaprak yaprak açılsın ve rahminden yayılan gül kokuları tüm bedenine yayılsın. Kalbin yeniden açılsın sevgiye, neşe ile, heyecan ile, haz ile, coşku ile… Kalbinden yayılan sevgi, evrenle bir ve bütün olsun. Sen koşulsuz sevgiye açtıkça kendini ne kadar özgürleştiğini fark et. Rahminden kendini doğuran SEN hoş geldin!
Kalbinin kapısı, ruhunun kapısı. Gir içeri oradan ruhunla buluş yeniden… Bırak ruhun seni götürsün, Açılsın ruhunun kapıları gül bahçelerine… Canlansın unuttukların, seni sen yapanlar, Yaprak yaprak açılsın kalbin yeniden… Koşulsuz sevmeye, Kendini kapattığın o yerlerden özgürleşmeye, Tüm evrenle bir ve bütün olmaya… Güller her daim hatırlatsın sana sevgide kalmayı, Sevgi ile bakmayı, Sevgiyle sevmeyi, Koşulsuz… Ve bedenini sarsın gül kokuları, Yayılsın tüm bedenine ruhunun kokusu AŞK ile!
