Artık görevini tamamlamış, sana hizmet etmeyen her şeyi bırak ki, akışında başkaları gelsin hayatına. Bazen çok severiz belki de yalnız kalmaya cesaretimiz yoktur, oradan gidemeyiz. Kalırız o girdabın içinde ve daha çok sürükleniriz.
Hâlbuki gidebilsek ya da karşımızdaki insanın gitmesine izin versek, çok güzelleri hayatımıza girecek. Ama o an onu görmek zor olabiliyor. Suların aktığı gibi akışa bırakmak lazım bazen. O zaman içinizi daraltan o hisler de aldığın nefes ile seni ferahlatacak, kalbin yeniden atmaya başlayacak, içindeki suların akışı başlayacak ve sen yeniden kök salacaksın.
Sizi sıkan, üzen bir ilişkide kalmaya zorlamak mı mutluluk, yoksa yalnız kalmaya cesaret edip yenilere açılmak mı? Bırak, bırak ki sana “iyi ki” dedirtecek ve seni çok daha mutlu edecek yenileri gelsin ve yüzünde yeniden güller açsın.
